Bezoek Musée Henri Prades en site Archeologique Lattara, 18 maart 2017.

 

We waren met een grote groep, totaal 19 deelnemers, en het was weer zeer geanimeerd.

 

Verzameld bij het Hotel de Ville van Montpellier vertrokken we zaterdagochtend half elf te voet, praatjes en grapjes makend, dan weer ons verbazend: « O ja, wonen jullie daar, maar dan...en hoe............. ? »........ aldus, via het pad langs de rivier de Lez richting Lattes.

 

Prachtig wandelweer gestoffeerd met eerst nieuwe architectuur en al snel veel landschappelijk groen. De Lez levert 80 procent van al het waterverbruik van Montpellier. Dus die was ons nog eens een dankbare blik waard. De Lez-wandeling was ook bewust gekozen omdat de rivier zo belangrijk was voor Lattera en uiteindelijk voor Montpellier.

 

Gegroepeerd rond een lange tafel gebruikten we de lunch bij het restaurant « Le Delphis » en toen op naar het museum Henri Prades en de site archeologique Lattara. Dit werd al weer de derde excursie naar het verleden onder leiding van onze « eigen » historica Elsien Gale. Maar zovèr terug in de tijd waren we nog niet geweest.

 

Lattes herbergt diep in haar aarde de resten van een nederzetting die daar 2600! jaar geleden is gesticht.  De delta van de Lez bleek een mooie natuurlijke haven en boten uit het Middellandse zeegebied ontdekten de gunstige ligging en daarna …...ook het afzetgebied van de Languedoc. Zij brachten wijn, olie, graan en vis en namen vlees (kip, konijn, haas en weer andere vis -Dorade-) hout en ijzer mee terug.

 

Maar aan elke opgang zit ook een nedergang. De vijand was hier de zee en het water steeg zo dat de populatie moest vluchten. En niet één keer, maar wel 7 keer werd de strijd tegen de zee verloren. Achtereenvolgens hebben de Galois, de Etrusken, de Grieken en de Romeinen er gewoond en gehandeld en hiervan getuigen de objecten die zijn opgegraven en gevonden in de verschillende woonlagen. Want telkens als het water de bewoners had verjaagd, kwamen er na verloop van tijd weer andere bewoners die deze economisch aantrekkelijke plaats ophoogden alvorens een nieuwe nederzetting te stichten. Zoals wat bij ons met de Friese Terpen gebeurde. Dat ophogen deed men in Lattara onder meer met enorme hoeveelheden scherven van allerhande voorraadpotten die men aantrof. Want er waren toen nog geen dozen, zakken of kisten, maar potten, potten en nog eens potten. Deze woonlagen markeren duidelijk de verschillende bewoners en men vindt hierin ook al die verschillende juist typische gebruiksvoorwerpen, sierraden en glaswerk van de diverse populaties. Fascinerend om zoveel geschiedenis op één plek te vinden, al die getuigenissen van al die eeuwen in één enkel museum.

 

Opmerkelijk is dat de objecten die van ver kwamen veelal mooi gedecoreerd en verfijnd waren, terwijl alle potten ter plaatste wel prachtig vervaardigd en indrukwekkend zijn maar nauwelijks decoratie vertonen. Was men te druk met handelen zodat men niet aan verfraaien toekwam? Leuk is het om te weten dat amforen die speciale vorm hebben, zodat ze goed met stro ertussen tegen de wand van een schip geplaatst kunnen worden en zo ook gestapeld. Op het ogenblik onderzoekt men met allerlei nieuwe technieken, door bijvoorbeeld van de binnenwand monsters te nemen, wat exact in de potten is opgeslagen en vervoerd.

 

In de middeleeuwen werd Lattes de haven van Montpellier en toen vond het omgekeerde plaats: langzamerhand verzandde een arm van de delta en Narbonne werd de haven voor het Languedoc -gebied.

 

Buiten het museum zijn de fouilles, de opgravingen, waar ook delen van de muren van de huizen van de laatste « invaders » de Romeinen worden herbouwd. Er waren vroeger geen stenen voorradig in dit gebied. Alles werd opgetrokken uit klei en kalk. De herbouw nu op de originele wijze vraagt nogal wat van de huidige bouwers. Ook zijn er stukken tot de eerste woonlaag uitgegraven die nu weer volstaan met grondwater. De archeologische schatten konden opgegraven worden door deze plekken leeg te pompen. Al de objecten bevinden zich nu in het museum en er is ter plaatste makkelijk een voorstelling te maken van de enorme rijkdom aan archeologische schatten die zich nog in de grond bevindt.

 

Wilt u reizen in dat verleden dan biedt de site http://www.latera.culture.fr prachtige beelden en informatie en het museum organiseert voor kinderen leuke werkplaatsen zodat ook voor hen de oudheid tot leven kan komen.

 

Het was een leerzame middag en we hebben heel veel moois gezien. Met de tram reden we van Lattes terug naar de Hotel de Ville op een paar echte wandelaars na die het wel zo leuk vonden ook terug te lopen. Wij waren om half zes « en ville »,  maar zij... ?

​

Verslag: Antonia van de Bos.

Foto's: Antonia van de Bos, Hélène de Meij, Johan de Meij, Els Hekkenberg.